สวัสดีปีใหม่ ปีไก่กะต๊าก ๆ (หวังว่าคงไม่ช้าไปนะ) ปีใหม่โจทย์ใหม่ คันจิพักไว้ก่อน วันนี้เป็นเรื่องของสกรรมกริยาและอกรรมกริยาที่พาเรางุนงงได้ตลอดเวลาก็กริยาเดียวกัน จะมีทำไมสองตัวเนอะ (บ่น ๆ) แต่เลือกเรียนภาษาญี่ปุ่นแล้ว หนีไม่พ้นร้อกกก ดังนั้น มาเผชิญหน้ากับมันดีกว่า และคำตอบที่ถูกต้องคือ...
.
.
.
.
.
.
.
壊しちゃった
ทำให้ประโยคนี้แปลได้ว่า “ขอโทษนะ (ฉันทำ) กล้องที่ขอยืมมาเสียน่ะ”
แล้วทำไมถึงไม่เป็น 壊れちゃった ทั้ง ๆ ที่ก็แปลว่า “เสีย, พัง” ทั้งคู่ ? ความจริงใช้ 壊れちゃった ซึ่งเป็นอกรรมกริยาก็ไม่ได้ผิดมากขนาดนั้นหรอก ฟังเข้าใจเหมือนกัน แต่มันไม่เหมาะสมจ้ะ เพราะการจะบอกผลที่เกิดจากความผิดพลาดของประธานในประโยค (ผลในที่นี้ = กล้องเสีย) ถ้าใช้อกรรมกริยาจะทำให้ฟังคล้ายกับว่าผู้พูดบอกว่า “ขอโทษนะ กล้องมันเสียเองน่ะ” คือฟังเหมือนปัดความรับผิดชอบนั่นแหละ ดังนั้น ในสถานการณ์แบบนี้จึงควรใช้ 壊しちゃった ซึ่งเป็นสกรรมกริยามากกว่า เพื่อแสดงความรู้สึกรับผิดชอบและความรู้สึกผิดจากใจจริง แม้ว่าจริง ๆ แล้ว เราไม่ได้ตั้งใจทำเสียก็ตาม (แหมะ ลึกซึ้งเนอะ ภาษาญี่ปุ่นเนี่ย)
กองบรรณาธิการ สำนักพิมพ์ภาษาและวัฒนธรรม
