Oh deer!
เพื่อน ๆ รู้จัก “เมืองนาระ” กันใช่ไหมครับ เป็นเมืองเอกเมืองหนึ่งของประเทศญี่ปุ่นที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน แถมยังเคยมีศักดิ์เป็นถึงเมืองหลวงของประเทศญี่ปุ่นอยู่ช่วงหนึ่งอีกต่างหาก นาระเป็นหนึ่งในเมืองแลนด์มาร์กที่ถ้าใครไปเที่ยวในแถบคันไซแทบจะต้องไปกันทุกคน ส่วนตัวคิดว่าจุดพีคมันไม่ได้อยู่ที่หลวงพ่อโต วัดโทได (東大寺) หรอกครับ มันอยู่ที่อีกอย่างมากกว่า...
เมืองนาระอิงธรรมชาติสูงส่งมาก สามารถเดินเล่นได้ชิลล์ ๆ อากาศสบาย ๆ ที่บอกว่าอิงธรรมชาติสูงส่งก็เพราะว่าในเมืองนี้จะเห็นว่ามี “กวาง” เดินเพ่นพ่านอยู่เต็มไปหมด ประเด็นมันอยู่ที่กวางพวกนี้แหละครับ ชาวเมืองนาระเชื่อว่ากวางเป็นสัตว์รับใช้ของเทพเจ้า กวางก็เลยดูเป็นอภิสิทธิ์ชนเบา ๆ บริเวณที่กวางอยู่กันมาก ๆ เรียกว่า สวนนาระ (奈良公園) ตอนที่เห็นจากในภาพมันก็ดูน่าสนุกอยู่หรอก ให้อารมณ์แบบการ์ตูนดิสนีย์ที่เราสามารถเล่นกับสัตว์น่ารัก ๆ ได้ ร้องเพลง แจ่มใส โลกสวย...แรก ๆ ที่เดินอยู่นอกสวนก็น่าตื่นเต้นดีอยู่หรอกครับ แต่พอเข้าไปในเขตที่เป็นเขตของกวางจริง ๆ แล้วกลับตื่นเต้นหนักกว่าเดิม กลิ่นมูลกวางบริเวณนั้นก็โอเคครับ ไม่ได้ทำให้อารมณ์สุนทรีย์ของเราลดลงแม้แต่น้อย กวางพวกนี้ไม่กลัวคนและไม่มีทีท่าว่าจะกลัวด้วย มีทั้งที่อยู่รวมกันเป็นฝูง (เล็ก ๆ) หรือแบบโซโล่ เดินสวย ๆ ให้คนชักภาพตามอัธยาศัย ซึ่งมนุษย์อย่างเรา ๆ ก็คงไม่พลาดที่จะเซลฟี่กับสัตว์โลกน่ารักเหล่านี้แน่ ๆ สามารถกอดจูบลูบคลำได้นะครับ แล้วแต่ว่ากวางตัวนั้นจะเซอร์วิสเรามากแค่ไหน ตัวไหนที่อารมณ์บ่จอยก็จะเมิน ๆ ดูไว้ตัว ตัวไหนเป็นงานหน่อยก็จะเดินมาหาเราเองเลย แต่ใครเล่าจะรู้ถึงความจริงที่ซ้อนอยู่เบื้องหลังใบหน้าเรียว ๆ ตาใส ๆ บ้องแบ๊วเหล่านี้
กวางแบ๊ว ๆ ใกล้ชิดมนุษย์สุด ๆ
บริเวณริมทางในสวนเราจะเริ่มเห็นว่ามีป้ายเตือน จะเตือนอะไรอื่นใดไม่ได้นอกจากเตือนให้ “ระวัง” กวางครับ เพราะป้ายเขาบอกว่า กวางที่ท่านคลุกคลีอยู่นี้เป็นสัตว์ป่า ฉะนั้นสัญชาตญาณสัตว์ป่าของพวกมันก็ยังคงมีอยู่ครบ และสามารถทำร้ายเราได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าจะกัด (ส่วนมากจะกัดสิ่งของครับ ไม่ได้ล่าเนื้อ...) เตะหรือจู่โจม (เริ่มโหด) กระแทกหรือชนจนล้ม (นี่ถ้ามีเขาด้วยจะยิ่งแซบมาก) เรื่องมันมีอยู่ว่า ขณะที่เรากำลังตื่นเต้นกับกวางตัวเป็น ๆ เดินมาคลอเคลีย วนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา แต่ทราบหรือไม่ครับว่ากวางน้อยไม่ได้สนใจเราหรอก มันสนใจ “กระดาษ” ที่เรามีต่างหาก นี่กล้าพูดเพราะเจอมากับตัวเลยครับ คือพอรู้ตัวอีกที แผนที่ (ฟรี) ก็หายไปครึ่งแผ่นแล้ว ถึงว่าทำไมฝรั่งแถวนั้นทำท่าหัวเราะ ๆ มาทางเรา (มีอะไรน่าขำมากเหรอครับแหม่ม) ทำเอาลบภาพกวางดิสนีย์ในจินตนาการไปจนเกลี้ยง รีบเก็บสิ่งที่มีอนุภาคกระดาษเข้ากระเป๋าทันที ถึงจะสายเกินไปแต่ก็ดีกว่าเสียทั้งหมดให้กวางใจร้าย ฮือ ๆ เรื่องทำร้ายร่างกายอื่น ๆ ที่เขาเตือนนี่ไม่แคร์นะครับ แคร์เรื่อง “แกมากินกระดาษฉันทำไม” มากกว่า อารมณ์เสีย...
(แง่ม) แผนที่ฉัน !!!
ที่เล่ามานี้ไม่ได้จะทำให้หวาดกลัวหรือไม่กล้าไปเหยียบสวนนาระนะครับ แต่จะขอเตือนให้ระวังเรื่องกระดาษด้วย เพราะกระดาษที่กวางกินเข้าไปส่วนมากก็พวกแผนที่หรือสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ถ้ากินเข้าไปเยอะ ๆ คงไม่ดีกับน้องกวางแน่ ๆ (และไม่ดีกับตัวเราด้วย) ฉะนั้น ก่อนเข้าแดนเถื่อนต้องเก็บของให้เรียบร้อยนะครับ แต่ถ้าอยากให้อาหารจริง ๆ เขาก็มีขนมเซมเบ้สำหรับกวางขายด้วย เอาไว้ป้อนให้สาแก่ใจ พร้อมสัมผัสประสบการณ์การโดนกวางรุมอย่างโหดเหี้ยม (เจ๊แหม่มคนที่หัวเราะ นางโดนรุมจนกระเจิงเลยครับ #สะใจหนักมาก)
เกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ
มีคำศัพท์ที่น่าสนใจมาฝากครับ ตะกี้พูดถึงการโจมตีแต่ละแบบของกวาง เลยอยากเสนอคำว่า かむ (kamu – กัด) たたく (tataku – ทุบ, ตี) และ 突く (tsuku – กระแทก) ส่วนเซมเบ้ที่จะให้กวางกินนี่ต้องดูดี ๆ นะครับว่ามันคือ 鹿せんべい (shika senbei) หรือเซมเบ้สำหรับกวางหรือเปล่า เดี๋ยวอารมณ์ชั่ววูบเผลอเอามากินเอง แหะ ๆ
อาทิตย์ นิ่มนวล TPA Press
